Τετράπτυχο

1.
Τα τριμμένα ράσα
Φτάνουν ως τον αστράγαλο
Κι η ψυχή του
Πουλιού ψυχή
Ψίχουλο ψίχουλο
Γευόταν ουρανό

Η θάλασσα τού έβρεχε τα πόδια
Οι λασπωμένες κάλτσες
Τον αμπόδαγαν

Μα ο κόσμος
Άλλος με ρευματισμούς
Άλλος με νιότη
Χέρια και κουρασμένα πόδια
Καταφιλούσε στοργικά

Με χρώματα διάθλασης λευκής
Ο ουρανός χαμογελούσε
Κι ο ποιητής κεντούσε
Ψιλοβελονιά…

2.
Όργωνε
Τα ήσυχα νερά
Με δυο κουπιά
Πάφλαζε η θάλασσα
Ο κύκλος των νερών
Ατέρμονος
Η πέρα όχθη
Άγνωστη

3.
Μας βρόμισαν τις μέρες
Και τις νύχτες
Ξινός ιδρώτας
Έξαρση στενάχωρη ορμονών
Ο νους
Στη μέγγενη του πόνου
Εξάγγελων της σκοτεινιάς
Η ακατάπαυστη φλυαρία
Γυπαετοί και όρνεα
Κυκλώνουν το κορμί
Το ζωντανό ακόμα

4.
Ένα φιλί
Συνάντηση στ’ ακρόχειλα
Βύσσινα κεράσια
Βλέμματα βελούδινα
Ταξίδι σ’ ολοπόρφυρο
Ουρανό το δείλι

[26 Νοεμβρίου 2012]