Κυριακή του Παραλύτου

Κυριακή του Παραλύτου, και είμαστε με ποικίλους τρόπους παράλυτοι. Ο παράλυτος δεν μπορούσε να περπατήσει και ζούσε μια ζωή στα όρια των περιορισμένων δυνατοτήτων του. Η κατάστασή του τον απασχολούσε και τον προβλημάτιζε, αλλά δεν μπορούσε να διορθωθεί από μόνη της. Χρειαζόταν γιατρός. Και εκεί που πιθανότατα δοκίμασαν τις δυνάμεις τους διάφοροι γιατροί και αποδείχτηκαν αδύναμοι να αντιμετωπίσουν την παραλυσία, ο παράλυτος πήρε μια απόφαση, μια απόφαση αντισυμβατική. Τι είχε να χάσει; Ας τολμούσε, λοιπόν.

Με βάση την αφήγηση του ευαγγελιστή Ιωάννη (5, 1-18) περίμενε στη Βηθεσδά την ώρα που θα ερχόταν ο άγγελος να ταράξει τα νερά. Αλλά δεν είχε άνθρωπο να τον βάλει στην κολυμβήθρα, και μάταια περίμενε τριάντα οχτώ ολόκληρα χρόνια. Εκεί τον βρήκε ο Χριστός και τον ρώτησε: "Θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι;"

Γιατί βέβαια το βασικότερο στη θεραπεία είναι η επιθυμία, η λαχτάρα, η θέληση για θεραπεία. Αφού ο άνθρωπος βεβαίωσε τη βούλησή του, ο Χριστός του είπε απλά: "Ἔγειρε, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει". Δηλαδή: "Σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα". Αυτό και έκανε ο άνθρωπος.

Και στην άμεση συνέχεια τον κατέκριναν και τον ανέκριναν οι Φαρισαίοι, γιατί ο Χριστός θεράπευε και γιατί ο ίδιος κουβαλούσε το κρεβάτι του τη μέρα του Σαββάτου.

• Πάντα έτσι είναι οι Φαρισαίοι. Θέλουν την τήρηση του νόμου. Και με ποικίλα προσχήματα δεν θέλουν την ελευθερία του ανθρώπου.

• Ο Χριστός ήταν ο σωτήρας του παραλύτου. Σωτήρας ελευθερωτής. Γιατί δεν υπάρχει σωτήρας που να οδηγεί στη σκλαβιά, όσο και αν έχει κατακλύσει το δημόσιο λόγο η φοβερή αυτή ψευδωνυμία, όσο κι αν έχουμε κατακλυστεί από απατεώνες ψευδοσωτήρες.

• Ο παράλυτος ήταν μόνος. Και η έλλειψη ανθρώπων, η έλλειψη φίλων, η έλλειψη αλληλεγγύης ήταν αυτό που σύμφωνα με την ευαγγελική αφήγηση καθυστέρησε τόσο τη σωτηρία του.

• Ο παράλυτος δεν το έβαζε κάτω. Τριάντα οχτώ χρόνια ασκούνταν στην υπομονή και την επιμονή. Και σχεδίαζε τη σωτηρία του, προσηλωμένος στη σκέψη αυτή και στη μόνη δυνατότητα που έβλεπε.

• Ο παράλυτος ήθελε να θεραπευτεί. Δεν ήθελε να ζει επαιτώντας ως παράλυτος.

• Ο παράλυτος δέχτηκε τη βοήθεια να σηκωθεί και σηκώθηκε. Πήρε το κρεβάτι του. Αποστόμωσε τους Φαρισαίους και διαλάλησε παντού ότι ο Χριστός ήταν ο σωτήρας του.

Έρχεται η ώρα να αποφασίσουμε αν θα ζήσουμε ως παράλυτοι, ή αν θα θελήσουμε να ζήσουμε στην αρτιότητα της ζωής. Αν θα επιμείνουμε και υπομείνουμε, αν θα απλώσουμε το χέρι σε συνεργασία, αν θα αξιοποιήσουμε όλες τις δικές μας δυνάμεις και όλες τις σύμμαχες δυνάμεις που μπορεί να παρουσιαστούν. Αν τελικά αντί να ξαπλώνουμε πάνω σε αυτό, ικανοποιημένοι με μια χαμοζωή, θα σηκώσουμε το κρεβάτι μας στην πλάτη και θα προχωρήσουμε.


Η φωτογραφία είναι από εδώ.